Portico Quartet: Knee-deep in the North Sea (Vortex/Babel). Ton Maas | 114 maart 2009 Foto: Ton Maas ‘Jazz is niet dood, maar ruikt alleen een beetje raar’, zei Frank Zappa ooit. En inderdaad verkeert de jazz, vooral die uit Amerika, niet meer in dezelfde blakende gezondheid als voorheen. Retro lijkt tegenwoordig het devies. Voor een beetje vitale jazz moet je toch echt in Europa zijn. De vier leden van het Britse Portico Quartet zien eruit alsof ze amper de twintig zijn gepasseerd. Hun muziek is zelfverzekerd, fris en melodieus. Hun stijl doet nog het meest denken aan de ‘chamber jazz’ van de Amerikaanse groep Oregon, die ook altijd worstelde met gebrek aan erkenning. Naast saxofoon en contrabas telt Portico Quartet twee slagwerkers, die naast het bekende drumstel ook allebei de hang bespelen, een wonderlijk instrument dat oogt als een vliegende schotel uit een jarenvijftig-sciencefictionfilm. De hang werd in 2000 uitgevonden door een kunstenaarsechtpaar uit het Zwitserse Bern. ‘Hang’ betekent in het Bernse stadsdialect ‘hand’ en het instrument wordt dan ook met de hand bespeeld. Dankzij verschillend gevormde deuken in het metalen oppervlak klinkt de hang als een Caribische steeldrum, zoals die ooit door straatarme muzikanten op het eiland Trinidad werd