Ligt de toekomst van de gemeenschap langs de elektronische snelweg? Kan cyberspace het dorpscafé straks vervangen? De ontstuimige groei van Internet illustreert een grote behoefte aan communicatie. Lichaamloze communicatie van modems en toetsenborden. Maar toch is er de troost van de computer. De ervaringen van een kenner. John Perry Barlow | 3 juli/augustus 1995 issue Mij wordt vaak gevraagd hoe ik ertoe kwam om het verplaatsen van koeien op een afgelegen boerderij in Wyoming te verruilen voor mijn huidige werkkring. Daarop heb ik geen bondig antwoord, maar waarschijnlijk ben ik in de digitale wereld op zoek naar saamhorigheid. In tegenstelling tot de meeste hedendaagse Amerikanen ben ik groot geworden in een heus dorp, een volslagen ongeplande leefgemeenschap met de naam Pinedale in Wyoming. Bij mijn strijd om de boerderij in de familie te houden, die haast een generatie lang duurde, werd ik gesteund door de overtuiging dat in dergelijke stadjes de mensheid spiritueel onderdak vond. Maar ik besefte dat hun toekomst weinig rooskleurig was. Toen de twintigste eeuw zich aandiende, vond ruim veertig procent van de werkende bevolking zijn bestaan op het land. Het merendeel van de mensen leefde in dorpen en stadjes. Nu ontworstelt minder dan een procent van