Afgelopen vrijdag hielden wij een rondetafelgesprek over \'ecomodernisme\', oftewel de nieuwe milieubeweging. Zie hier een overzicht van onze gasten. Deze week doen we iedere dag verslag van een stelling die we hebben besproken. De eerste stelling ging over de noodzaak om te vernieuwen. Kunnen we spreken van de ‘oude milieubeweging’, en wat is daar mis mee? Stelling 1: De milieubeweging is hopeloos achterhaald ‘De milieubeweging is in de ban gekomen van een blind activisme om alles te beschermen, van olifant tot ijsbeer.’ Maarten Keulemans, chef wetenschapsredactie de Volkskrant en auteur van Exit mundi: Het einde der tijden. Spreekt op eigen titel. Keulemans zet de zaken meteen op scherp: ‘De milieubeweging vind ik zeer achterhaald. Ze is in de greep gekomen van pseudowetenschap. Ik vind het milieu ook belangrijk en wil graag dat planten, bomen en beesten een goede stem en vertegenwoordiging hebben, maar dan wel graag op een rationele manier. Ik merk dat de milieubeweging door de jaren heen in de ban is gekomen van een blind activisme om alles te beschermen, van de olifant tot de ijsbeer.’ Juffermans zet zijn rugtas demonstratief op tafel. Een sticker zegt: “Stop schaliegas!” ‘Ach, wat is blind activisme? Er zijn heel goede redenen