Introductie: Dialoog met dieren

Het was de tijd dat vader gewoon een sigaret opstak in de huiskamer, de melkboer nog aan de deur kwam en Willem Duys met zijn prominente goudvis op TV kwam. Ook bij ons thuis gingen we aan de goudvis.

Onze Guppie sleet zijn dagen in een rechthoekige bak en zo af en toe staarden we naar elkaar. Hoogtepunt was het in de bak gooien van wat vissenvoer. Gretig hapte Guppie erop los, tot hij op een dag ondersteboven voorbijdreef. Niet veel later vertrok Guppie via het toilet naar de eeuwige jachtvelden voor goudvissen. Ik was zeven jaar, verdrietig, maar moeder sprak liefdevol: ‘Hij is nu bij zijn andere vissenvriendjes.’ Dat gaf troost.

Pas een paar decennia later kwam zijn opvolger, Sliertje, het ouderlijk huis in. Een sierstaartgoudvis, vandaar de naam. Mijn ouders bespeurden enige intelligentie bij hun oranje vriendje; als ze riepen kwam hij hun kant op, hij liet zich zelfs aaien door mijn moeder. Sliertje bleek een prettig bluppende gesprekspartner met altijd een luisterende kieuw voor wie even zijn ei kwijt moest. Hij bood gezelligheid en vermaak, en werd onderdeel van de familie. Verjaardagskaarten werden (binnen de familie) ondertekend met de namen van iedereen, inclusief die van Sliertje.

Voor mij stond het als een paal boven vissenwater: net als met mensen, heb je met sommige dieren een klik. Er is sprake van heuse communicatie, een dialoog die meer is dan je op het eerste gezicht ziet. Wij gingen op zoek naar de verhalen over, en soms van, dieren. Wij hopen dat het u boeit en opvrolijkt. Of zelfs troost.