Elke maand nomineert een Ode-lezer zijn intelligente optimist. Deze maand professor Jon Wieringa over natuur- en landbouwkundige Kees Stigter. Ode Redactie | 114 maart 2009 ‘Als professor landbouwnatuurkunde en meteorologie in Tanzania, viel het Kees Stigter op dat bij steun aan de plaatselijke landbouw nauwelijks aandacht werd besteed aan de werkwijzen van de lokale bevolking. Zij hadden door de eeuwen heen methoden ontwikkeld waarin ze zo goed mogelijk omgaan met het plaatselijke klimaat, vegetatie en grondstructuur. Deze moesten allemaal ineens worden vervangen door ‘moderne’ methoden, die waarschijnlijk in Arizona en in de Flevopolder goed werken, maar waarvan de waarde in Tanzania onbewezen was. In de periode 1975-1985 verzamelde Stigter met zijn Afrikaanse studenten voorbeelden daarvan. Vervolgens zette hij vanuit Wageningen het project Traditional Techniques of Microclimate Improvement (TTMI) op in vier Afrikaanse landen. Lokale technieken werden bestudeerd en gedocumenteerd voordat externe ‘verbeteringen’ werden voorgesteld. Daarnaast bezag Stigter het gebruikelijke ‘sandwich’-model om intelligente studenten uit ontwikkelingslanden te laten promoveren op Westers niveau. Daarbij krijgen studenten een beurs voor een Westerse universiteit. Na een inleidende studie doen de studenten een onderzoeksproject in hun thuisland, waarna ze met het verzamelde materiaal promoveren op een Westerse universiteit, waar ze dan ook uiteindelijk blijven werken…