John Lloyd | 118 juli/augustus 2009 issue In de bijbel staat een raadselachtige -passage: ‘in den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.’ Deze passage heeft onmiskenbaar een aura van waarheid, maar het gekke is dat de woorden tegelijkertijd klinken als betekenisloze kromtaal. Tenminste, op het eerste gezicht. Het woord ‘Woord’ is in deze context de vertaling van het Griekse logos, dat inderdaad ‘woord’ betekent, maar dan in de specifieke betekenis van ‘de uiting van een innerlijke gedachte’. De zin kan dus worden hervertaald met: ‘In den beginne was de Gedachte en de Gedachte was bij God en de Gedachte was God.’ Nu wordt het interessant, want in alle grote Oosterse godsdiensten wordt het bewustzijn beschouwd als de basis voor dat wat is, dat wat voorafgaat aan de gebrekkige, lastige materiële dingen. Logos betekent ook ‘gesproken woord’ of ‘gesprek’. Een andere vertaling is dus: ‘In den beginne was het Gesproken Woord…’ Dat klopt met Genesis, waarin de eerste gebeurtenis is het moment waarop God zegt: ‘Er zij licht.’ Volgens deze interpretatie is het gesproken woord ouder dan de wetten van de natuurkunde, en het is misschien niet zo wetenschappelijk, maar wel heel