‘Ze kennen mijn stem’ Elke maandag slacht Jan Voordouw 12 tot 15 koeien, 20 tot 30 varkens en soms een paar lammetjes. Hij kent ze: ze hebben twee of drie dagen in zijn stal gestaan, hij heeft ze gevoerd, tegen ze gepraat, ze aangehaald en gekeken wie er goed met elkaar overweg kunnen. Zo zijn ze helemaal tot rust gekomen. Als hun uur heeft geslagen, gaan ze in een vertrouwd koppel van twee koeien en vier of vijf varkens tegelijk. Zijn dochter Emmy en zijn zoon trekken de dieren aan een touw de slachtruimte in en Jan loopt er tussen – terwijl hij onophoudelijk tegen ze praat. ‘Ze kennen mijn stem: dat is de man die ons voert. Als ik ophoud met praten, staan ze meteen stil.’ De slachtruimte is licht en wit betegeld. ‘Ik zie ze altijd even kijken: het is hier zo anders dan in de stal.’ Als de dieren rustig naast elkaar staan, gaat Jan voor ze staan. Dan schiet hij de eerste koe een pin in haar kop. Zodra ze op de grond zakt, snijdt hij haar hals door. Voor de tweede koe in de gaten heeft wat er gebeurt, is het haar beurt. Voordouw noemt