Religie staat werkelijke verbinding met God in de weg. Ze verbindt mensen met elkaar, waardoor groepen ontstaan. Ode’s redacteur Tijn Touber verbrak recentelijk zijn jarenlange verbondenheid aan de spirituele gemeenschap waarvan hij lid was – een Indiaas meditatiecentrum met strakke disciplines – en ging op zoek naar een nieuw soort geloof. Tijn Touber | 73 januari 2005 Twee jaar geleden viel ik van mijn geloof. Nadat ik veertien jaar vrijwel onafgebroken met God en spirituele groei bezig was, was het ineens klaar. Ik had als een moderne monnik geleefd, weliswaar zonder klooster en middenin het leven, maar binnen een spirituele gemeenschap met duidelijke voorschriften, zoals celibatair leven, vegetarisch eten, geen drugs, alcohol of andere genotsmiddelen en iedere dag om vier uur op voor meditatie,en spirituele studie en jaarlijks terugkerende pelgrimstochten. Waarom was het ineens klaar? Ik kwam tot de conclusie dat ik ten prooi was gevallen aan een van de dodelijkste ziekten van deze tijd: georganiseerde religie. In toenemende mate was er een routineuze vanzelfsprekendheid in mijn denken geslopen. Steeds minder waren mijn eigen ervaringen de leidraad en steeds meer bepaalden de concepten, regels en dogma’s van de geloofsgemeenschap mijn doen en laten. De boeddhisten hebben een mooi woord voor