| 129 september 2010 issue Een Stirlingmotor gebruikt een gesloten systeem waarin gas afwisselend wordt verwarmd en afgekoeld om energie te produceren. Zo wordt waterstof in een luchtdichte kamer gedaan die verbonden is met een serie zuigers. Wanneer de waterstof wordt verwarmd, zet hij uit, waardoor de zuigers door de kamer worden geduwd. Wanneer de waterstof wordt afgekoeld, krimpt hij weer in, en ontstaat er ruimte voor de volgende expansie. Wanneer ze verbonden zijn met een vliegwiel of trapas, produceren de zuigers mechanische energie, die kan worden gebruikt om elektriciteit op te wekken of water te pompen. In de negentiende eeuw werden stirlings vooral aangedreven met behulp van kerosine, steenkool of hout. Op zijn hoogtepunt produceerde Rider-Ericsson Engine Co. veertigduizend motoren, en exporteerde het naar verre landen als Egypte en Australië. John Ericsson ontwierp zelfs een schip met een stirlingmotor, dat van Manhattan naar Washington D.C. en weer terug voer, maar kort daarna in de haven van New York zonk tijdens een storm. De SunCatcher-stirlings gebruiken zonnestralen om waterstof te verwarmen. Aan het uiteinde van de ‘meeldraad’ van de SunCatcher bevindt zich een energie-omzetter, die onder andere bestaat uit een stirlingmotor met vier met waterstof gevulde cilinders en een radiator