Te midden van het falen van ontwikkelingshulp en miljardenleningen ontpopt microkrediet zich als het succesverhaal in de strijd tegen armoede. Kleine leningen -van soms maar honderd euro - kunnen het leven van een arm gezin ingrijpend verbeteren. Jurriaan Kamp reisde deze zomer door Kenia, Oeganda, Bolivia, India en Sri Lanka. Hij sprak er met de mensen die microkredieten verstrekken en zij die het ontvangen. Jurriaan Kamp | 50 oktober 2002 issue In de zaal van het hotel in San Francisco zitten zeker duizend mensen aan een diner. Witte tafellakens, immense kroonluchters, gesteven obers. Alles ademt de sfeer van grandeur. Aan tafel zitten de deelnemers aan het State of the World Forum, een jaarlijks congres waar de gevestigde orde mensen met vernieuwende ideeën ontmoet. Op een verhoging staat de spreker. Hij buigt lichtjes, bescheiden, met de handen gevouwen voor zijn borst – de typische groet van een Bengaal of een Indiër. Glanzende ogen in het publiek. Hier en daar loopt een traan over een wang. Het applaus houdt al minutenlang aan. Het is een ontlading. Een zaal vol mensen die hunkeren naar vooruitgang in de wereld, heeft een verhaal aangehoord over een initiatief dat de armoede daadwerkelijk verdrijft. Geen betoog met