\'Ik was veel ontvankelijker voor reclame-uitingen als ik een slechte dag had, als ik me goed voel, heb ik niet zo veel nodig.\' (Naomi Klein) VPRO Bonanza | 47 juni 2002 issue ‘Mensen hebben een rare band met reclame. Iedereen denkt dat zijzelf niet, maar anderen wél worden beïnvloed. Dus alleen ánderen kopen spullen, omdat advertenties zeggen dat ze dat moeten doen, maar zelf blijven ze immuun. Zelf weet ik, dat ik word geraakt door een mooie etalage of mooie reclame. Dat is ook een reden geweest om No Logo te schrijven. Mijn oog viel de hele tijd op allerlei dingen, die ik ogenblikkelijk wilde hebben. Mijn benen zouden er beter uitzien als ik díe broek maar had – dat soort dingen. Ik besefte ook dat ik veel ontvankelijker was voor reclame-uitingen als ik een slechte dag had. Als ik me goed voel, heb ik niet zo veel nodig. Onzekerheid is een machtig artikel in een reclamemaatschappij. Daarom is het zo verontrustend, dat er op scholen in Noord-Amerika wordt geadverteerd. Je moet je eens indenken hoe het ook alweer is om twaalf jaar te zijn. Onderwijzers en onderzoekers weten dat twaalfjarigen zich bezighouden met vragen als: word ik uitgelachen als