Kennis van genen blijkt onze problemen niet te kunnen oplossen. Milieukenners en genetici lijken het daarover eens. Ondertussen ontstaat een nieuwe wijze van biotechnologie, die de natuur niet ziet als handelswaar, maar als mentor. Fritjof Capra doet verslag van een fascinerende ommekeer. Fritjof Capra | 66 mei 2004 issue ‘Uw genen bepalen uw gedrag’. Deze gedachte ligt ten grondslag aan de genetische manipulatie. Ze wordt sterk gepropageerd door de biotechbedrijven en voortdurend herhaald in de media. Wanneer we eenmaal de exacte volgorde van de DNA-bouwstenen kennen, horen we steeds, zullen we eindelijk begrijpen hoe kanker wordt veroorzaakt, hoe de mate van intelligentie of gewelddadig gedrag bepaald wordt en hoe landbouwgewassen plagen kunnen overleven. Dit genetisch determinisme – de gedachte dat alles is terug te brengen tot genen – was de afgelopen vier decennia het dominante model binnen de moleculaire biologie. Het heeft een groot aantal sterke metaforen voortgebracht. DNA wordt vaak de genetische ‘blauwdruk’ van het organisme genoemd, soms zelfs ‘het boek van het leven’. De genetische code wordt aangeduid als de universele ‘taal van het leven’. Door zich uitsluitend op genen te richten, besteden biologen niet meer voldoende aandacht aan het organisme als geheel. De neiging is ontstaan een