Op het veldje liep een man. Steeds nam hij een paar stappen en stond dan abrupt stil... Tijn Touber | 89 september 2006 ...alsof iemand hem met een touw terugtrok. Die \'iemand\' was ik. Iedere keer dat ik in gedachten \'stop\' zei, stond de man stil. Vervolgens wandelde hij weer verder, totdat ik weer \'stop\' dacht. Feilloos kon ik hem besturen, keer op keer. De enige keer dat het niet lukte, was toen hij ging nadenken. Hij begon te twijfelen en dacht: \'hoor ik nou \"stop\" of niet?\' Cabaretier Bram Vermeulen zei het al: \'Nadenken is twijfelen.\' Ik leerde op dat veldje, dat je de signalen van je lichaam feilloos kunt vertrouwen. De gedachten die je vervolgens over die informatie hebt, werken echter als een stoorzender. Onderzoek heeft aangetoond dat je lichaam en met name je hart meer weet en meer opvangt dan je verstand. Als je iemand afwisselend mooie en gruwelijke beelden laat zien, dan reageert het hart zelfs al voordat het beeld is getoond. De laatste tijd experimenteer ik: minder nadenken, meer naar mijn lichaam luisteren. In het begin was dat moeilijk, omdat ik niet meer gewend was de signalen van mijn lichaam te verstaan. Maar omdat ik