Een besef van bevoorrechting en verantwoordelijkheid kan het begin zijn van rechtvaardigheid. Natasja | 115 april 2009 Illustratie: Maaike Verwijs Ergens midden in Een schitterend gebrek van Arthur Japin staat een gedachte die het boek voor mij onvergetelijk heeft gemaakt. Japin schrijft dat stand niet alleen verplicht, maar dat het eveneens een privilege is. Niet alleen levert het behoren tot een bevoorrechte groep, de elite, de plicht op om het goede te doen, maar we moeten ook beseffen dat de mogelijkheid goed te kunnen doen tegelijk een privilege is. De uitdrukking ‘noblesse oblige’ wordt daarmee prachtig vertaald. In de jaren zestig en zeventig raakte het woord ‘elite’ besmet. In die jaren zou maatschappelijke status er niet toedoen; iedereen moest elkaars gelijke zijn. Op dit moment lijkt er echter weer een toegenomen behoefte aan een elite te zijn. De afgelopen jaren zijn daarover diverse boeken verschenen, zoals De nieuwe elite van Nederland, van Jos van Hezewijk, en Gaat de elite ons redden?, onder redactie van Marcel van der Ham en Krijn van Beek. En zijn meerdere soorten elites. Het kunnen de rijken zijn, maar ook intellectuelen, bekende Nederlanders, zakenlieden en politici. Wat hen bindt, is dat zij – zoals de Italiaanse