Klik, klik, klik 144 april 2012  Foto: Eric Fokke Het noorderlicht kondigt zich aan in de vorm van een vage, passieve groene boog in de donkere, heldere sterrenhemel. Ik sta midden op Gimsøy, een van de eilanden van de Noorse archipel Lofoten, gelegen boven de -poolcirkel. De stilte ligt als een dikke deken over het landschap van -bevroren -venen en spijkerharde zwartgranieten bergen. In het -maanlicht fonkelen ijskristallen als diamanten in de sneeuw. Tere twijgjes van struiken zijn wit van de ijsnaalden, die alleen van zeer nabij hun breekbare schoonheid tonen. De stilte, het -wijdse en de fijnzinnige details zorgen voor een intieme sfeer. Het landschap en ik, meer is er niet. Het lijkt wel of ik het hoor vriezen. Of knispert het noorderlicht? Ik voel me zalig nietig. Een vallende ster trekt een wit spoor in de groene boog noorderlicht, die sterker wordt. Hoe zal het zich ontwikkelen? De boog kan smaller worden, feller groen en gaan kronkelen, als een tientallen kilometers lange rookpluim uit de top van een berg. Of er ontstaat een lange rij heldere, lichtgevende lamellen die door een onzichtbare hand bruusk heen en weer worden geschud. Wordt het een explosie van groen, rood en paars