We gooien bijna evenveel voedsel weg als we opeten. Dat heeft veel oorzaken, maar één ervan is dat we geen kromgegroeide wortels, te korte komkommers of raargevormde aardappels in de schappen willen. Alles wat ‘mislukt’ is, gemeten naar het standaardproduct, is onverkoopbaar. Ik doe er zelf aan mee, want ik kies in de winkel ook zorgvuldig de rechte penen en de appels zonder plekjes. Maar rara – de kromme worteltjes, de doorgeschoten boerenkool en de uitwaaierende broccoli van onze eigen moestuin eten we natuurlijk wel met smaak op. Dan begrijp je ook waarom het allemaal standaard moet zijn. Niet vanwege de smaak, want die is prima. Vreemdgevormde groenten kosten gewoon meer tijd om schoon te maken en te verwerken. Ze zullen ook wel meer ruimte innemen – en zo kom je weer uit op die vermaledijde cijfers onder de streep. Kennelijk is het winstgevender om alles weg te gooien wat niet volmaakt is, dan om het een plaats te geven in ons leven. Maar waar zouden we zijn zonder het mislukte? Als kind vond ik de mislukte flensjes van mijn moeder altijd het lekkerst. Als ze een stapel bakte, kwam de eerste meestal in een vormloos hoopje op een bord