Boekbespreking. Jurriaan Kamp | 18 januari/februari 1998 issue De afgelopen twee eeuwen heeft het organisatiedenken vooral in het teken gestaan van de ontdekkingen in de natuurkunde. Newton en Descartes zijn de intellectuele vaders van de hiërarchische en bureaucratische systemen waarmee de westerse wereld zeer succesvol is geweest. De natuurkundige vondsten wekten de indruk dat het leven beheersbaar was als de wetten maar werden gevonden. De invloed van Newton en Descartes reikten tot ver buiten de natuurkunde. Freud vertaalde hun causale, lineaire denken naar de gedragswetenschappen. Keynes zag de economie als een beheersbaar systeem. Intussen is de werkelijkheid minder simpel en rechtlijnig gebleken. Einstein ontdekte dat de natuurkundige wetten ook tot onvoorspelbare resultaten leiden. De quantummechanica en de relativiteitstheorie maakten duidelijk dat er geen sprake was van een objectieve, door de mens beheersbare wereld. Hij liet zien dat de waarnemer de waarneming bepaalt. Met andere woorden: u en ik zien niet dezelfde werkelijkheid en er is dus niet één werkelijkheid. En dus ook geen eenduidige aanpak van die werkelijkheid: uw manier is even goed als de mijne. Die laatste ontwikkelingen in de natuurkunde stimuleerden de belangstelling voor die andere exacte wetenschap: de biologie. De biologie beschrijft de ontwikkeling van soorten. Het