Over EM-X in Nederland. Marco Visscher | 64 maart 2004 issue Ze heeft zojuist weer anderhalf uur aan de telefoon gezeten voor een consult. Met wederom vragen die ze al zo vaak heeft gehoord. Hoeveel moet ik nemen? Wanneer ben ik beter? Maar pasklare antwoorden heeft Leny Heebink niet. ‘Je kunt niet zeggen: jij hebt die ziekte, dus jij hebt zoveel nodig over die periode’, legt ze uit als de hoorn weer op de haak ligt. ‘Het verschilt bij iedereen. Het ligt er niet alleen aan wat je hebt, maar ook wat je medische verleden is, hoe je levensstijl is. Met één flesje ben je niet voorgoed beter.’ Haar echtgenoot Carel is kernachtiger: ‘Het is nog makkelijker om een auto te verkopen dan EM-X.’ Soms zal de aandoening wel eens kunnen verergeren: koorts, rillingen en duizeligheid kunnen optreden – volgens de Heebinks signalen dat de ziekte ‘eruit wil’. Leny Heebink: ‘Mensen schrikken daarvan en willen er mee stoppen. Ze zijn een pilletje van de huisarts gewend, maar dat kun je onmogelijk genezing of heling noemen. Een ziekte heeft nu eenmaal lang in een lichaam gezeten; voor het herstel moet je soms wel een jaar uittrekken.’ Leny en Carel Heebink zijn