In succesfilms als The Secret krijg je een vreemde mix van new-agewijsheid en kwantumfysica voorgeschoteld. Maar hebben de filmmakers wel begrepen waar het in wetenschap en spiritualiteit om draait? Peter Russell | 100 oktober 2007 Je schept je eigen werkelijkheid. Gewoon ‘positief denken’, dan krijg je een nieuwe auto, een fantastische baan, de perfecte partner, een dikke bankrekening. Deze boodschap wordt tegenwoordig steeds vaker uitgedragen en klinkt luid en duidelijk door in populaire documentaires als The Secret, volgende op het succesvolle What the Bleep Do We Know!? Om hun stellingen te onderbouwen wijzen de filmmakers naar ontdekkingen uit de kwantumfysica. Maar ze lijken enkele essentiële ideeën uit dit baanbrekende wetenschappelijke onderzoek niet goed te hebben begrepen. Neem het zogeheten ‘waarnemerseffect’: dit betreft de invloed die de waarneming zelf heeft op het waargenomen verschijnsel. Natuurkundigen hebben het in dit verband over de ‘verdwijning van de golffunctie’. Volgens een interpretatie die tot ieders verbeelding spreekt, wordt de materiële werkelijkheid beïnvloed door de aanwezigheid van een waarnemer, waardoor de werkelijkheid in een bepaalde toestand blijft steken. Maar volgens de oorspronkelijke formulering, ontwikkeld door fysici als de Nobelprijswinnaar Werner Heisenberg, is het onze kennis van het systeem die blijft steken. Er is dus niets