Josey Duncan |107 juni 2008 issue ‘Mijn jeugd is heel slecht geweest, heel afschuwelijk. Mijn moeder heeft vanaf mijn conceptie huiselijk geweld moeten doorstaan.’ Zo begint het levensverhaal van Betty Makoni.. Maar niet alleen weigerde ze slachtoffer te worden, ze besloot verbetering te brengen in het leven van alle meisjes in haar geboorteland Zimbabwe, waar extreme armoede en hiv/aids wijdverbreid zijn. Vooral voor meisjes en vrouwen is de situatie grimmig. De traditionele overtuiging dat seks met een maagd hiv geneest, leidt tot verkrachting van veel jonge meisjes. Vroege huwelijken en seksuele uitbuiting komen veel voor. Toen ze zes was, is Makoni zelf verkracht. Drie jaar later vermoordde haar vader haar moeder. Makoni’s reactie was het oprichten van het Girl-Child Network, dat meisjes mondig maakt en voorlicht, hun schoolgeld betaalt en juridische bijstand biedt voor slachtoffers van misbruik en geweld. Naast een netwerk van meisjesclubs die, zoals Makoni zegt, ‘een ruimte bieden waar iedereen gelijk is’, runt de groep ‘veilige dorpen’, waar slachtoffers van misbruik en seksueel geweld hulp krijgen en kunnen helen. Tot dusver hebben Makoni en het Girl-Child Network zo’n 500.000 meisjes geholpen. Hun organisatie is een van de weinige dingen die goed gaan in het door politieke en