HAHALUA

TEKST: VAN DE OCEAAN, VIA ILCO VAN DER LINDE   FOTO: FLORIS LEEUWENBERG

In de Grote Oceaan, rond de vulkanische eilanden die jullie Hawaii zijn gaan noemen, leven ontelbaar veel van mijn mantaroggen. Door de lokale bevolking worden ze beschermd, omdat ze de belichaming zouden zijn van hun voorvaderen. Vandaar dat ze op Hawaii ‘Hahalua’ worden genoemd, wat zich laat vertalen als ‘twee ademhalingen’; de eerste was ooit, vroeger, nog op het land, als voorvader, en de tweede is die van nu, onder water. En soms, wanneer de roggen letterlijk boven water komen vliegen, want dat kunnen ze, dan wordt dat gezien als het bewijs dat deze dieren nog steeds op twee manieren adem zouden kunnen halen.

Hahalua. De vrolijkheid van dit woord past bij het geluk dat ik voel, wanneer ik me realiseer dat deze intelligente, gracieuze dieren zich veilig weten in Hawaii, door de harmonie tussen mens en natuur. En opeens stroomt een golf van hoop door mij heen: de voorvaderen van alle mensen leven bij mij in de zee! Wat zou er gebeuren wanneer jullie je dat realiseren? Zouden jullie dan net zo respectvol met mijn dieren omgaan als de bewoners van Hawaii met de roggen? Wat zou dat geweldig zijn.

‘Zonder die ondernemende vissen zouden er geen mensen zijn geweest’

Het allereerste leven ontstond in het water. Druppels creëerden een spetterende chemie met de atmosfeer, waarbij aminozuren werden omgezet in eiwitrijke bouwstenen voor leven. Cellen ontwikkelden zich tot vissen en zo’n vierhonderd miljoen jaar geleden kwamen de eerste vissen aan land, omdat er steeds meer land kwam en minder zee. Vinnen werden poten. Slokdarmen werden longen. Zonder die ondernemende vissen zouden er geen mensen zijn geweest. Laat dat eens op je inwerken. Vissen zijn jullie voorvaderen! Hahalua!

Vijftig miljoen jaar geleden ging de letterlijke voorloper van de walvis juist weer het water in. Maar ooit liep ‘de walvis’ aan wal, serieus. En ook al zijn ze nu zo onvoorstelbaar groot en altijd in het water, jullie zouden je ook met de walvis en de dolfijn zeer verbonden kunnen voelen. Net als jullie mensen groeien ze in de buik van hun moeders, krijgen hun voeding vanuit een placenta en na de geboorte drinken ze melk bij hun moeders. Ze hebben longen en moeten regelmatig ademhalen. Het bloed van deze dieren is zelfs precies zo warm als dat van jullie. En nog leuker: ze herkennen en versieren elkaar met liedjes!

En kijk ook eens hoe vertrouwd jullie eigen baby’s kunnen zijn onder water. De eerste negen maanden van jullie bestaan zwemmen jullie allemaal rond in vruchtwater, als een vis, vandaar! Hahalua.

Ik ben niet groot, koud, ver weg, onbekend. Ik ben geen stortplaats of louter een ‘economisch instrument’. Ik leef niet los van jou. Ik ben je oerbron, je levensfontein, het huis van je voorvaderen, je eerste adem en jijzelf de tweede. •

Over OceanLove
Met fotografen, dichters, duikers, filmers, verhalenvertellers, wetenschappers en activisten geeft OceanLove de oceaan een gezicht én een stem. Met publicaties, sociale mediakanalen, een speciaal boek en een ‘community van ocean lovers’ komt er veel meer aandacht voor de kwetsbaarheid, maar juist ook de kracht en schoonheid van de oceanen en alles wat hierin leeft. OceanLove raakt mensen zó in het hart dat ze niet langer wegkijken, maar juist meehelpen, als nieuwe vrijwilliger, donateur of activist. In Optimist magazine zijn alle vorderingen en verhalen te volgen.
De foto bij het artikel is beschikbaar gesteld door de bij OceanLove betrokken fotograaf Floris Leeuwenberg.

www.oceanlove.news/beauty