Woede wordt vaak verward met agressiviteit of onberekenbaarheid en heeft daarom een slechte reputatie. Toch is woede een gezonde, noodzakelijke emotie die ons helpt de integriteit van onze persoonlijkheid te bewaren. Laurense Lemoine | 33 juli/augustus 2000 issue Schreeuwen, stampvoeten en tekeergaan - wie zich een beschaafd mens noemt, houdt daar niet van. Zelfbeheersing is het sleutelwoord van de geciviliseerde samenleving. Maar er zijn momenten waarop ook beschaafde mensen zich lichtgeraakt en neerslachtig voelen. Dan is alles even te veel - tot en met de treinvertraging aan toe. Maar u gaat de treinconducteur niet uitschelden of met een mes te lijf. De opgekropte woede kan tot een uitbarsting komen op een volslagen onverwacht moment, bijvoorbeeld als iemand op straat per ongeluk tegen je op botst. Dat is de druppel. Dat is woede en - helaas - die mag je niet uiten. Want hoewel emoties als vreugde en verdriet tegenwoordig welkom zijn, heeft woede nog steeds een slechte reputatie. Woede wordt per definitie beschouwd als misplaatst, onredelijk en ontoelaatbaar. Toch kan woede die op de juiste manier wordt geuit, een creatieve emotie zijn. De uitdaging is het vinden van de gulden middenweg tussen het inslikken van onze negatieve emoties en het