Waarom geven mensen zich over aan spirituele meesters? Rob Soetenhorst | 13 maart/april 1997 issue Het woord bezorgt menigeen al rillingen ofschoon het niet meer betekent dan leraar: goeroe. Steeds meer mensen zoeken hun heil bij goeroes. Waarom? En waarom geven mensen die zijn opgegroeid in een wereld waarin zijn hun eigen keuzes kunnen en mogen maken, zich zo volledig over aan zo\'n spirituele meester? Vragen die voor de Amerikaanse schrijvers en yogaleraren Joel Kramer en Diana Alstad aanleiding waren voor een boek: The Guru Papers: Masks of Authoritarian Power (North Atlantic Books 1993). Hun conclusie was niet zachtzinnig: de mens is verslaafd aan autoriteit. Waar vroeger de kerken de wetten voorschreven, delen tegenwoordig goeroes de lakens uit. Het is een soort virus, zeggen de twee auteurs in een gesprek met Bres (december 1996/januari 1997): \'Het virus infecteert ons allen diepgaand met een principieel wantrouwen jegens onszelf. Daaruit ontstaat de behoefte dat anderen, autoriteiten, ons de antwoorden voor onze onzekerheden moeten leveren. Een gevaarlijke vicieuze circel.\' Alstad vervolgt: \'Goeroes verschillen in stijl, smaak en benadering maar allen hebben zij een principiële overeenkomst en een basistruc. Hun boodschap is in wezen: \"Ik weet iets wat jiju niet weet. Dat is het