Goed geaard

‘Waar komt u vandaan?’ Deze vraag krijg ik regelmatig voorgeschoteld. Mijn getinte uiterlijk brengt mensen uit allerlei landen aan het twijfelen. In Mexico, Portugal, Egypte, Turkije en Maleisië loop ik ongestoord over de markt, terwijl mijn blanke collega-toeristen om de drie meter worden aangeklampt door verkopers. Maakt het uit waar iemand vandaan komt? Is het antwoord ‘ik kom van de planeet aarde’ niet voldoende? Of zoals mijn Britse neef Harold altijd zei wanneer hem dezelfde vraag werd gesteld: ‘I’m from the garden of Eden.’

Het verbaast me hoe we hechten aan de geboortegrond, of waar we ons thuis menen te voelen.

In de Netflix-serie ‘Messiah’ zegt de hoofdrolspeler, die overkomt als de weergekeerde Jezus: ‘A border is an idea decided by the lucky.’ Zo is het maar net. Mensen bepalen grenzen, met hulp van de natuur. Rivieren, bergen, oceanen; ze scheiden volkeren en geven mensen onbedoeld hun roots.

Terwijl steeds meer Hollandse boeren met hun gezin verhuizen naar Canada, vluchten mensen uit oorlogsgebied naar het veilige Nederland. Ontheemd en grenzen trotserend. De aarde die van iedereen is, doet mensen kiezen voor grond waar ze om geven en waar ze hun roots hebben, of hopen te hervinden.

En dan is er nog het besef dat de aarde onderdeel is van iets veel groters. Een universum dat bijna niet te bevatten is en waar volgens sommigen onze echte roots liggen. Als u een keer een sterrenhemel waarneemt, stelt u zich dan voor hoe de aarde er vanaf een ster bekeken uitziet. Dat zet u met beide benen op de grond, ongeacht uw DNA, ongeacht uw roots.