God leeft in Afrika. In mijn woning in de rust van het platteland buiten Nairobi, wordt ik in het holst van de nacht gewekt door drums, gezang en oproepen aan God uit een kerkje een paar kilometer verderop. De duizenden autochtone kerken van Afrika swingen, godsdienst wordt er beleefd met hart en ziel. Koert Lindijer | 11 november/december 1996 issue Ik ben een cynische zoon uit een Nederlandse domineegezin. Afrika dwingt tot een andere instelling, iedereen gelooft in God. Rationele opmerkingen of grapjes over God bezorgen mensen pijn, dus die gewoonte is snel afgeleerd. Ja, in zekere zin zou je kunnen zeggen dat ik God heb leren kennen in Afrika. Niet de God van gestructureerde religies, maar de Afrikaanse God van de hoop. De Afrikaan - mag ik even generaliseren? - ervaart iedere dag ook een spirituele wereld. De geesten kunnen hoop geven. Niets gebeurt zomaar. Ik ervaar het als vanzelfsprekend dat in een bar landschap een gelovige een offer brengt bij een boom een rots, een berg. Om God te vragen om regen. Dansen en ceremonies om in contact te treden met de geesten, rituelen om slechte geesten te verdrijven, ze zijn zo logisch. Het verschil - als er