Brigid Marshall | 112 december 2008 Voor duizenden Boliviaanse kinderen is er geen ander alternatief dan samen met hun veroordeelde ouders in een gevangeniscel te leven. Foto: David Mercado / Reuters Voor de Boliviaanse kinderarts Cecilia Uribe de Chavez was in 2005 de maat vol. Ze werkt indiverse gevangenissen en zag dat die niet alleen uitpuilden met gedetineerden, maar ook vol zaten met hun ondervoede en van onderwijs verstoken kinderen. In Centro de Orientación Feminina de Obrajes, de enige vrouwengevangenis in de Boliviaanse hoofdstad La Paz, is het routine om kinderen tot zes jaar - die anders aan hun lot zouden worden overgelaten - samen met hun veroordeelde moeders op te sluiten. Gezinnetjes zitten opeengepakt in een piepkleine cel en een eenpersoonsrantsoen moet meerdere monden voeden. Uribe en haar collega’s richtten daarom een stichting voor de gevangeniskinderen op: Children Living in Jails. Samen met collega-kinderarts Inge von Alvensleben, psychologe Sussy Portugal en maatschappelijk werkster Miralge Oporto ontwikkelde Uribe een compleet zorgplan, dat kinderen zowel lichamelijke als geestelijke en sociale ondersteuning biedt. Daarnaast organiseert de stichting ook spelletjes, een leeskring en kleur- en tekenactiviteiten. Voor de moeders zijn er studiedagen over gezonde voeding. Uribe ‘wilde de toestand van deze kinderen bevorderen’,