Mijn kat, Odie, heeft al heel wat meegemaakt. Zelf, maar ook met mij en mijn gezin. Dit was haar echter nog nooit overkomen. Ik voerde namelijk een tijd lang een telepatisch gesprek met haar. De resultaten hebben ons beiden verbluft. Toen ze nog een kitten was, is Odie te vroeg bij haar moeder weggehaald. Ze kwam bij een gezin met honden. Onze kat kon daardoor niet miauwen, maar ‘blafte’ als het ware. Dat gezin zag ook wel in dat het niet goed ging. Daarom kwam ze, toen ze tien weken oud was, bij ons wonen. Ik kan me nog goed herinneren dat ze in haar reishokje op mijn schoot zat onderweg naar huis. Ik heb non-stop tegen haar gepraat. Dat het nu allemaal goed zou komen, dat ze veilig was en dat ze bij ons lekker poezen-dingen mocht gaan doen. Dat leek haar indertijd te kalmeren. Toen ik een tijdje geleden een artikel tegenkwam van Mirella Bruynesteyn, een specialiste in communiceren met dieren, moest ik onmiddellijk terugdenken aan die rit. Bruynesteyn spreekt in haar stuk over ‘een hartverbinding’ met dieren. Ons vermogen om met dieren te praten met onze intuïtie, communicatie via ons gevoel. Dat noemt ze telepathie, maar eigenlijk