Dag kleine kromme oude man ik wil je nogmaals bedanken voor je helpende hand Je bukte om mijn boodschappen op te rapen die over de stoep rolden toen ik viel, vlak voor je huis Je stond je tuintje te schoffelen dat had ik gezien voor ik viel Terwijl ik, vrouw van vijfenzeventig, mijn gezicht betastte vloeide er bloed uit diepe schaafwonden maar ik voelde opgelucht dat mijn oude voortanden heel gebleven waren en probeerde op te krabbelen wat niet lukte, ik ben te stram Je kwam naar me toe en bood me je arm aan om mij op te laten staan Geen corona-anderhalve meter tussen ons, daar dacht je niet aan. Je ging je huis in, plotseling was je verdwenen ik belde mijn man met mijn mobiel wilde opgehaald worden en stond trillend te wachten tot ons autootje voor zou rijden, ik stapte huilend in Na twee weken waren mijn wonden genezen, ik belde aan je voordeur Een bejaarde mevrouw deed open en keek met vragende ogen naar mijn lentebloemen die ik voor jou, reddende engel, had meegenomen Het verhaal over mijn val zei haar niets, je had niets verteld Hij is dement zei ze, alsof ze benoemde dat je