Waarom iedereen gebaat is bij een grotere sociale gelijkheid. Richard Wilkinson | 127 juni 2010 Waarom hebben armen bijna altijd meer problemen met hun gezondheid en hun leefomgeving dan rijken? Hartklachten, infecties en vele soorten kanker komen bij minderbedeelden veel vaker voor. Dat geldt ook voor geweld, drugsgebruik, overgewicht, tienermoeders en vroegtijdig schoolverlaten. Eindigen de meest kwetsbaren en minst gezonden gewoon vanzelf onder aan de ladder? Of komen deze problemen voort uit moeilijke materiële omstandigheden, zoals slechte huisvesting en voeding? Of heeft het misschien te maken met intelligentie en genetische aanleg? Onderzoek lijkt nu uit te wijzen dat het anders werkt. Bij mensen is het lastig om tussen materiële omstandigheden en sociale status een helder onderscheid te maken. Maar wanneer je een aantal makaken in dezelfde condities laat leven en ze hetzelfde voedsel geeft, maar dan hun status verandert door hen naar een andere groep over te brengen, is het resultaat vergelijkbaar met een verlies aan status bij mensen. De apen die moeten verhuizen naar een groep met een lagere status, staan vaak bloot aan risicofactoren om ziek te worden, zoals een hoger cholesterolgehalte — net als bij mensen. Veel jonge ambtenaren die in Londen werken in overheidsgebouwen, hebben een