Een utopie is een geïdealiseerde versie van een perfecte maatschappij. Utopianen brengen die idealen in de praktijk. Dat is het begin van het probleem. Thomas Moore begon in 1516 met het – toen nog nieuwe woord – utopie. Het woord betekent letterlijk ‘geen plaats’. Een goede keuze, want als imperfecte mensen perfectie (zowel persoonlijk als politiek, economisch en sociaal) nastreven, falen ze. Daarom is de donkere keerzijde van de utopie ook de dystopie. Dat zijn de gefaalde sociale experimenten, repressieve politieke regimes en betuttelende economische systemen die het gevolg zijn van het in de praktijk brengen van utopische dromen. DOOR: MICHAEL SHERMER De overtuiging dat mensen te perfectioneren zijn, leidt onherroepelijk tot fouten. Een perfecte maatschappij voor een imperfecte soort kan onmogelijk bestaan. Daar valt niet te leven, want er is te veel verschil in hoe mensen willen leven. Er bestaat helemaal geen ‘beste maatschappij’. Er bestaan enkel verschillende variaties op een handjevol mogelijkheden die door onze natuur zijn bepaald. Kwetsbare utopie Om een voorbeeld te noemen: utopieën zijn bijzonder kwetsbaar als ze gebaseerd zijn op de sociale theorieën van collectief eigenaarschap, gemeenschappelijk werk, dictatoriale overheersing en een op controle gebaseerde economie. Deze theorieën botsen namelijk met onze aangeboren behoefte