De alarmerende berichten over de dreigende tekorten aan fosfaat waaraan we in de Roze Bril refereerden, kwamen onder meer uit Nature, NRC Handelsblad en Bionieuws. Ze wijzen allemaal op de onafwendbaarheid van een mondiaal voedseltekort. Ook was er een fragment uit Pauw en Witteman, waarin kunstenares Tinkebell (de dame met, ahum, de roze bril) uitlegde waarom ze zich liet steriliseren als uiterste consequentie van dit probleem. De schattingen over hoe lang we vooruit kunnen met bestaande, bekende voorraden lopen sterk uiteen: nog dertig jaar, wel zeker honderd jaar, of zelfs tot ver over driehonderd jaar. Een internationaal hoog aangeschreven bron is de United States Geological Survey, die met cijfers komt die dichter bij het laatste zitten. Een koele blik komt onder meer van natuur- en wetenschapsjournalist Rypke Zeilmaker en onderzoeker Vaclav Smil. Zij wijzen erop dat de eindigheid van fosfaat geen reden tot paniek is. Veel aandacht voor efficiëntie en alternatieven in dit rapport van Plant Research International in Wageningen. Ook een artikel op Foodlog van Wouter de Heij is zeer informatief. Enige relativering komt ook van mijnbouwingenieur Rob Herinckx, die in dit artikel zegt: ‘Neem ter vergelijking goud. De statische reserves zijn al honderd jaar lang ieder jaar over