In de jaren sinds de oprichting van Ode (de voorganger van The Optimist) in 1995 is er veel veranderd. De manier waarop we met elkaar omgaan en communiceren, is diepgaand veranderd. We hebben – en maken – heel andere keuzes dan voorgaande generaties. In dat proces is taal een instrument. Een instrument dat ons – net als de wereldwijde digitale netwerken – kan helpen om dichter bij elkaar te komen. De enige taal die dat doet, is het Engels. Dat zie je in de online wereld, maar ook in de etalages en op de reclameborden in niet-Engelstalige landen. The Optimist (Ode) is altijd een pionier van deze globalisering geweest. Wij bouwen bruggen over grenzen. Grenzen tussen ideeën, grenzen tussen mensen, grenzen tussen landen. In dat opzicht is The Optimist inhoudelijk nooit een exclusief Nederlands tijdschrift geweest. Daarom zijn we twaalf jaar geleden een internationale, Engelstalige editie begonnen. En daarom is nu het moment gekomen om zelf het voorbeeld te geven en alleen in het Engels verder te gaan. Ook taal is een grens die we moeten overschrijden om noodzakelijke doorbraken en oplossingen sneller werkelijkheid te zien worden. Het succes van de zich snel door de wereld verspreidende The Optimist Daily