Hoe onderdrukte gevoelens ons afsnijden van onze geliefden en onszelf. David Servan-Schreiber | 119 september 2009 issue Tom had een succesvolle carrière... bij de maffia. Hij was miljonair geweest, kon elke vrouw krijgen die hij wilde en ging om met -invloedrijke mensen. Maar toen hij na een leven vol alcohol, drugs en misdaad bij mij -terechtkwam, leek hij op een verdwaald kind dat leiding nodig had. Om -‘succes’ te hebben in zijn wereld had hij geleerd om zich af te sluiten voor zijn emoties, en hij wist niet meer wie hij was. Tom vertelde me over de keer dat hij als nieuweling in de groep het oor van zijn beste vriend moest afsnijden, omdat die vriend de maffia geld schuldig was. Terwijl hij zijn vriend uit alle macht tegen de grond probeerde te drukken, herhaalde hij steeds het zinnetje: ‘Het is niets persoonlijks, Jimmy, het zijn zaken.’ Thuis stortte hij in en bleef twee dagen in bed. Toen hij herstelde, bezwoer hij zichzelf dat hij nooit meer zo emotioneel zou worden. Hij huilde daarna nooit meer en klom snel op in de hiërarchie van ‘de familie’. Maar na jarenlang dat leven geleid te hebben, kon hij ’s nachts pas slapen