De Gulpener bierbrouwerij is niet alleen nauw verbonden met het dorpsleven, ook gebruikt het ingrediënten uit de eigen omgeving. Een reportage. Marco Visscher | 76 september 2005 issue Als we naar het café lopen om nog even een biertje te drinken, wijst Paul Rutten op het nieuwe gebouw van de Rabobank, dat zojuist is afgerond. Ervoor staat een technisch hoogstandje: een digitale display geeft aan wat de huidige koers op de AEX is. ‘In Gulpen’, glimlacht Rutten hoofdschuddend. ‘Toch wel een beetje overdreven.’ Ongevraagd schetst Rutten daarmee een treffend portret van zichzelf. In die paar woorden toont hij zich een tegendraadse ondernemer die beseft dat zijn functie meer vereist dan beslissingen nemen met een aanhoudende blik op de aandelenbeurs of winstcijfers. Bovendien geeft hij blijk van zijn binding met de lokale gemeenschap waar zijn bierbrouwerij een belangrijke rol speelt. Niet alleen biedt Rutten werkgelegenheid aan tachtig mensen in de brouwerij en aan nog eens zeventig boeren op vierhonderd hectare Limburgs land, ook besteedt de brouwerij jaarlijks een deel van de winst aan dorpsfeesten en het verenigingsleven. De zangvereniging, de schutterij, de kerk: in de ogen van Rutten moeten ze goed functioneren om de gemeenschap gezond te houden. Verder heeft Rutten