Wat de wereld kan leren van Scandinavië. Marco Visscher | 94 maart 2007 issue Toen Stuart Schlegel in de jaren zestig woonde tussen de Teduray, een stam verscholen in de bossen van de Filippijnen, ontdekte hij een samenleving die hij ‘radicaal egalitair’ noemde. Mannen en vrouwen, kinderen en volwassenen, sjamanen en mandjesvlechters: ze waren allemaal gelijk aan elkaar. De interesse van de zendeling was gewekt en later keerde hij terug als antropoloog. Schlegel bestudeerde het dagelijkse leven en het viel hem op dat de opvoeding van kinderen gelijk was verdeeld tussen de moeder en de vader. De Teduray kenden geen geweld, geen sociale onderdrukking en geen concentratie van rijkdom. Beslissingen werden gezamenlijk genomen, waarbij telkens het welzijn van de gemeenschap voorop stond. In Wisdom from a Rainforest (University of Georgia Press, 2003) schrijft Schlegel dat de samenleving was gericht op samenwerking, geweldloosheid en gelijkwaardigheid. Het boek van de emeritus hoogleraar in de antropologie aan de Universiteit van Californië in Santa Cruz leest als een moraliserend verslag van zijn studie, waarin zijn eigen Amerikaanse samenleving nadrukkelijk wordt bekritiseerd. Het leest ook als een weemoedig verlangen naar primitieve samenlevingen; de Teduray werden in de jaren zeventig uitgemoord. Is die mooie tijd dan