‘Wat\' nou als ze wegrennen?’ Werkmeester Edsel Martis uit Amsterdam hoort de vraag regelmatig als hij aan iemand vertelt dat hij taakgestraften begeleidt. Zijn antwoord: \'Ze laten rennen\'. Hij wil maar zeggen: mijn werk gaat niet over politieagentje spelen, maar over veel meer. Ja, hij werkt met boeven, maar die boeven zijn ook gewoon mensen die weer in de samenleving mee moeten gaan draaien. Dat is dus niet alleen maar zorgen dat ze hun straf uitvoeren, maar ook kijken naar wat ze wel kunnen, ze motiveren om niet weer terug te vallen in hun crimineel gedrag, ze structuur en een luisterend oor bieden. Veel werkmeesters als Martis wilden graag hun verhaal doen (net zoals werkgestraften trouwens) aan journaliste Marianne Lamers en fotograaf Jerry van der Weert. Tien maanden lang liepen zij rond in de wereld van de taakstraf. In hun boek Wat nou als ze wegrennen? legden ze hun ervaringen vast in woord en beeld. Een taakstraf bestaat uit een vastgesteld aantal uren onbetaald werk doen, zoals afwassen in een bejaardentehuis of wilgen knotten voor de natuurvereniging. Over taakstraffen bestaan veel vooroordelen, en over de effectiviteit ervan is niet iedereen het eens. Maar uit onderzoek blijkt dat een werkstraf in