Een samenleving waarin privacy niet meer bestaat, is eigenlijk zo gek nog niet. Meer veiligheid, betere service en een eerlijkere samenleving bijvoorbeeld. Hoe mooi zou de wereld zijn als een sollicitatiegesprek wordt gevoerd in volledige openheid? Met een potentiële baas die direct alles van ons weet. Ziektegeschiedenis, hobby’s, burgerlijke staat. Alles. Maar wij weten ook alles van de baas.  Een wereld zonder privacy, wie wil dat nou? Een paar honderd jaar geleden zou het antwoord ‘iedereen’ zijn. Van willen was eigenlijk geen sprake. Het was gewoon hoe het was. We werden geboren, leefden en stierven in het bijzijn van onze familie en dorpsgenoten. Kinderen hadden geen eigen slaapkamer, vaak zelfs geen eigen bed. Ouders ook niet. Huizen bestonden uit één kamer, waar het hele gezin en vaak ook nog wat dieren gezamenlijk leefden. Het woord privacy bestond niet eens. Iedereen wist alles van iedereen. Privacy is overal Tweehonderd jaar later is het helemaal omgekeerd. Privacy is overal. We zetten sloten op onze deuren, telefoons en laptops. Op het internet is het issue helemaal uit de hand gelopen. Afgeschermde Facebookaccounts, gewiste zoekgeschiedenissen en speciale browsers om het IP-adres te verbergen behoren tot het reguliere arsenaal van de meeste websurfers. De verkering