Ton Maas | 135 maart 2011 Met zijn stroblonde, pluizige kuif, woest opkrullend borsthaar en gebronsd gelaat, niet zelden getooid met een ‘foute’ zonnebril, oogt Danyel Waro als een trucker met extreem-rechtse sympathieën. Niets is minder waar. Deze zanger, dichter en percussionist is ambassadeur van maloya, de muziek van het Franse eiland La Réunion, gelegen in de Indische Oceaan. Deze opzwepende zang tussen solist en koor, aangevuurd door vrijwel uitsluitend percussie, was tijdens de Franse koloniale overheersing jarenlang verboden, totdat onder president Mitterrand de onafhankelijkheidsstrijd werd beëindigd. De 55-jarige Waro ontdekte de maloya – ooit de muziek van opstandige slaven – in 1973 en 1973 en raakte meteen verknocht. Inmiddels trekt hij de wereld rond om het culturele erfgoed van zijn eiland te verspreiden. Maar de tomeloze energie van de maloya laat zich niet zo goed vangen in de bits en de bytes van een cd. Daarom besloot hij een andere koers te varen. Waro legt op Aou Amwin meer nadruk op zijn poëzie, die hij scandeert in de maloyastijl, met stuwend slagwerk als begeleiding. Aou Amwin vloeide voort uit een creatieve samenwerking tussen Waro en diens bevriende muzikanten, die afkomstig zijn van een ander eiland met een soortgelijke geschiedenis