Als een land vooral bestaat uit zon en zand, kan het vinden van water een grote uitdaging zijn. In Qatar is dat precies het geval, maar een vooruitstrevend leider wil juist een duurzaam, waterrijk gidsland creëren. Zodat de inwoners daar – letterlijk en figuurlijk – de vruchten van kunnen plukken en de wereld er met bewondering naar kan kijken. Opgetekend door: Lisette Weber-Ziere Qatar is een klein emiraat op een schiereiland in de Perzische Zee, dat in het zuiden grenst aan Saoedi-Arabië. Ten westen ligt Bahrein, ten noorden Iran. Het beslaat ongeveer 11.600 vierkante kilometer, of een kwart van Nederland, en het is een vlak woestijnland; de hoogste heuvel haalt net de honderd meter. Qatar is extreem droog en planten en dieren zijn schaars. Er wonen al sinds 600 voor Christus mensen, maar het land is pas sinds 1971 onafhankelijk van Groot-Brittannië. De afgelopen zestig jaar heeft Qatar een ware transformatie ondergaan. De bevolking nam extreem toe, met potentiele water- en voedseltekorten als gevolg. Fahad Al-Attiya is tot en met 2020 verantwoordelijk voor de voedselvoorziening van Qatar. De emir heeft aangegeven dat hij wil dat Qatar in 2030 in dat opzicht geheel zelfvoorzienend is. Al-Attiya denkt dat ze dat gaan