Een beetje moedeloos word je er wel van. Verzamel je je oude kleren om ze te sturen naar ontwikkelingslanden - de export groeit de laatste jaren snel -, is dat ook weer niet goed. Editors | 8 mei/juni 1996 issue Ongehoord (februari 1996) luidt de noodklok: \'De Afrikaanse textiel- en schoenenindustrie gaat in hoog tempo kapot aan de concurrentie van ingevoerde tweedehandskleding uit Europa.\' Dat is de keerzijde van het favoriete beeld in televisie-uitzendingen van kinderen met t-shirts bedrukt met Europese teksten. Geschat wordt dat alleen al de Duitsers per jaar 1,2 miljard kilo afgedankte kleren inzamelen, zo\'m vijftien kledingstukker per Duitser per jaar. Ongehoord schrijft: \'De goedbedoelende mensen die met hun kleren willen helpen, zorgen in Afrika voor problemen.\' Wie gratis een afgedankt t-shirt krijgt, hoeft tenslotte niets te laten maken. Vijftien jaar geleden waren er nog 45.000 Keniaanse kleermakers, thans nog maar 20.000. Een poging om zuinig om te gaan met grondstoffen strandt aldus in een vorm van oneerlijke concurrentie. Daarbij komt dat de inzamelingen van liefdadigheidsinbstellingen niet zelden alsnog terecht komen bij commerciële handelaren die ten koste van de arme bevolking in ontwikkelingslanden slinks profiteren van de westerse vrijgevigheid. De Handelskrant (april 1996) maakt melding van een