Tussen baksteen en beton kan de natuur net zo wild, inspirerend en verrassend zijn als in het mooiste nationaal park. Is er in Nederland nog wel natuur? Het is een vraag die nogal wat mensen negatief beantwoorden. Immers, onze volgebouwde polderpostzegel moet wel de antithese van natuur zijn. Elke vierkante meter is omgewoeld. Al het moeras hebben we drooggelegd. De zee hebben we gekeerd. Alle grote rivieren zijn door ons beteugeld met sluizen en dammen. De heideveldjes die wij natuur noemen, is een door schapen overbegraasde en door keuterboertjes uitgeputte cultuursteppe. Toch kunnen we wildlife-ervaringen opdoen op plaatsen waar je het het minst zou verwachten. Zoals in hartje Amsterdam met zijn exotische Vondelparkieten, de felblauw-oranje ijsvogels langs de grachten en met de moeraswespenorchis in de bermen. Een rondje joggen in het Amsterdamse bos levert meer waarnemingen van bosuilen en haviken op dan een dag in het zogenaamde walhalla van de natuur, het Woud van Bialowieza in Polen en Wit-Rusland. Echter: vertel er lyrisch over en het resultaat is niet zelden een diepe verzuchting, alsof je ‘het’ niet helemaal hebt begrepen: ‘Ja, maar dat is toch geen échte natuur…’ Immers, zo redeneren de verzuchters, iets wat door mensen is aangeraakt of