Darwin\'s evolutietheorie verklaart de grenzen van sociale verandering. Jurriaan Kamp | 13 maart/april 1997 issue Je kunt er niets aan doen, het zit in je genen. Het is een debat op glad ijs maar wetenschappers dragen steeds meer argumenten aan voor een andere kijk op het functioneren van de samenleving: onze genen staan sociale vooruitgang en verandering in de weg. Bijna anderhalve eeuw na The Origin of Species van Darwin beleeft het evolutiedenken een nieuwe vlucht. Waar het liberalisme, de Verlichting en Marx het over één ding in elk geval eens waren - mensen kunnen worden wie zij willen zijn -, laat de Darwiniaanse visie zien dat er grenzen zijn aan die menselijke vrijheid. Misschien kan het evolutiedenken de grote verschillen in de wereld verklaren, nu de antwoorden van zowel het liberalisme als de klassestrijd van Marx onbevredigend zijn gebleken? Ook in de vorige eeuw voelden sociale wetenschappers zich al aangetrokken tot het denken van Darwin. Maar in die tijd leidde dat vooral tot bedenkelijke theorieën over de superioriteit van bepaalde groeperingen. De moderne sociale biologen en evolutie-psychologen wijzen er evenwel op dat de natuurlijke selectie van Darwin eenheden of inviduen betreft. Er is geen sprake van dat een samenleving