Het is moeilijk, zo niet levensgevaarlijk, om voor problemen op wereldschaal oplossingen aan te dragen. De arrogantie achter die manier van denken heeft zelfs veel van de problemen waarmee we nu zitten veroorzaakt. Paul Hawken | 6 januari/februari 1996 issue Even simpel gesteld: waarom zou welke persoon, groep of commerciële onderneming dan ook het recht hebben om het natuurlijke en ordelijke bestaan van andere culturen of biotopen binnen te dringen of te verstoren? Die vraag hadden de conquistadores – de Spaanse veroveraars van de Nieuwe Wereld – zich 500 jaar geleden moeten stellen, maar hij is vandaag de dag nog even relevant. De meeste wereldwijde problemen kunnen niet op wereldschaal worden opgelost. Het zijn immers wereldwijde symptomen van plaatselijke problemen. En die problemen hebben hun wortels in de wetenschappelijke revolutie en het begin van het industrialisme, in een denktrant die het geheel in delen wil beschouwen waarbij wij dat geheel uiteindelijk steeds meer uit het oog hebben verloren. We hebben onze wereld de laatste paar eeuwen laten draaien met als uitgangspunt dat we die kunnen beheersen – zo niet overheersen – zonder enig respect voor de levende systemen. We hebben de harmonieuze ontwikkeling van onze eigen cultuur opgeofferd voor gigantische