Sinds de jaren zestig vervrouwelijkt het wereldbewustzijn. Er is sprake van een omwenteling in onze cultuur die plaatsheeft door een grotere gevoeligheid voor vrouwelijke kwaliteiten als intuïtie, gevoel, fantasie, lichamelijkheid, synthese en gemeenschapszin. Het besef van de aarde als een gedeelde plek, de democratisering, de milieu- en vredesbeweging en ook het feminisme zijn daar uitdrukking van. De strijd van de vrouwenbeweging is veel universeler dan algemeen wordt erkend, want de onderdrukking van de vrouw zegt iets over de onderdrukking van het vrouwelijke in onszelf. De onderdrukking van de natuur en van ons lichaam zegt iets over de onderdrukking van onze menselijke natuur. Heleen Crul | 5 november/december 1995 issue Zo’n 2500 jaar lang, vanaf de Griekse beschaving, heeft het mannelijke bewustzijn onze cultuur gedomineerd. Plato splitste in de vierde eeuw voor Christus de mensen op in vrouwelijke en mannelijke wezens (zie pagina 00). Toen ontstond het dualisme. Lichaam en geest, aarde en hemel werden gescheiden. Was voor die tijd alles een gelijkwaardig deel van het grote geheel, onderworpen aan de cyclische wetten van de natuur, vanaf dat moment slaat het menselijk bewustzijn andere wegen in. Het woord logos – wordt vlees – is een metafoor voor de geboorte van de