Ik heb me altijd ver gehouden van de economie en van alles wat met geld te maken heeft. Ik wist nooit precies wat ik verdiende, wat de prijs is van een liter benzine en waarom die lui op de beurs zo vreemd met hun handen wapperen en zo angstig naar dat grote bord staren. Ik had natuurlijk wel een vermoeden, maar wilde het vooral niet weten. Ik interesseerde me voor mensen, niet voor briefjes met cijfertjes erop. Ik wilde léven, voelen, erváren, zíjn… niet rekenen, afmeten, cijferen en boekhouden. De spaarzame keren dat mensen mij het beheer over een algemene kas toevertrouwden, moest ik elke maand bijpassen. Geen idee waar het allemaal was gebleven. Het maakte me ook niet uit. Geld was geld en dat moest rollen. En als het op was, dan was het op. Maar de laatste tijd kan ook ik er niet meer omheen. De idiotie rondom de beursgang van WorldOnline, de mislukte acties om de schulden van ontwikkelingslanden kwijt te schelden, de krankzinnige miljardenfusies en de gigantische rijkdom van mensen als Bill Gates ontgaan ook mij niet. Wat is er eigenlijk aan de hand met de economie? Is dit vooruitgang? Willen we deze waanzin? Is het