Mythen en mogelijkheden rond duurzame landbouw. Elbrich Fennema | 36 januari/februari 2001 issue Er was een tijd, niet zo lang geleden, dat het woord \'ecologisch\' allerlei prettige associaties had, zoals respect voor mensen en milieu, duurzaam, gezond. Sinds minister Brinkman het woord heeft gebruikt voor zijn visionaire varkensflat aan de Maas, moeten we echter op onze hoede zijn of het woord ecologisch wel integer wordt gebruikt of dat iemand probeert met de prettige bijklanken van het woord te verdoezelen, dat er sprake is van een heel onsmakelijk plan. Hetzelfde geldt voor het woord \'groen\'. Zo betekent de \'groene revolutie\' in de landbouw niet een radicale overschakeling naar veilige, kleinschalige, mens- en diervriendelijke landbouwmethoden. Het is een verhullend eufemisme, dat de pleitbezorgers van genetisch gemanipuleerde zaden bezigen om de \'genetische revolutie\' in de landbouw mee aan te duiden. Gelukkig zijn er kritische geesten die dwars door dit groene rookgordijn heen kijken. Third World Resurgence (juni/juni 2000) plaatst in haar themanummer over duurzame landbouw kanttekeningen bij de verdiensten van deze \'groene revolutie\' door de balans op te maken van de vorige \'groene revolutie\', die van grootschaligheid, pesticiden en kunstmest. De verhoogde voedselproductie is ten koste gegaan van de sociale structuren. Boeren zijn