Echte mannen

Met afgrijzen, maar niet met verbazing, heb ik de ‘avondklok-rellen’ aanschouwd. Waarom zonder verbazing? Omdat er een kruitvat aan baldadigheid en geweld tot ontploffing kwam, dat al een tijdje broeide. Dit vat was de afgelopen maanden vakkundig dichtgetimmerd door de coronamaatregelen – dacht men in Den Haag. Het bleek ijdele hoop. Figuren met capuchons en witte sportschoenen zagen hun kans schoon om alle remmen los te gooien door de politie met vuurwerk en stenen te bekogelen, winkels te plunderen en talloze vernielingen te plegen.
Deze onderstroom van geweld is niet de onderstroom waar wij graag over schrijven, maar ik vond het nodig om deze wel hier te benoemen. Want wat mij opviel bij alle televisiebeelden, die door cameramensen soms met gevaar voor eigen leven zijn gemaakt, is dat de vandalen allemaal een mannelijk postuur hadden. Ik heb geen enkele vrouw met een molotovcocktail in de hand gesignaleerd en ook geen dames bij de leeggeroofde Jumbo plunderboodschappen zien doen. Het lijkt me stug dat ik niet goed gekeken heb, of dat mijn waarneming een toevallige samenloop van omstandigheden betreft. Stel dat ik het bij het rechte eind heb, zou het dan niet beter zijn om alle mannen met een bepaald risicoprofiel bij het invoeren van een avondklok te voorzien van een enkelband? Dat mag een elektronische zijn, of een analoge uitvoering met een zware, metalen bal aan het andere eind van de ketting. Hoe je het wendt of keert: een dosis feminiene in plaats van masculiene inzet zou niet tot zulke schokkende taferelen hebben geleid. Dat geldt zowel voor de bestuurders als voor de relschoppers.
Reden te meer voor ons om te duiken in de wereld van de vrouwelijke kracht. Al dan niet verborgen of ondergewaardeerd. Ook mannen roep ik op om de check bij zichzelf te doen. Beschik je over de juiste kwaliteiten om raddraaierij te voorkomen? Om die stoeptegel met rust te laten? Om van andermans spullen af te blijven? Om dat bushokje heel te houden? Voor mij zijn dat de échte mannen, namelijk het soort kerels dat in balans is met zijn feminiene eigenschappen en zo een moreel kompas aanstuurt.
Als optimist blijf ik hopen dat er desnoods een vaccin komt tegen doorgeslagen masculiniteit.

Roland Pluut, uitgever
rp@theoptimist.nl

PS: Na ruim 25 jaar vinden we bij The Optimist dat wij u voortaan mogen tutoyeren. Daarom zullen wij u vanaf nu met ‘jij’ aanspreken in onze teksten. Met enthousiasme en onverminderd respect.