Ton Maas | 105 april 2008 Met een fraai staaltje etno en trance-dance brengt de Turks-Canadese klankmenger Mercan Dede een eigentijdse ode aan zijn meester, de ruim achthonderd jaar geleden geboren mysticus Mevlana Jalal ad-Din Rumi. Toch zijn Dede\'s muzikale opvattingen omstreden binnen de soefi-orde van de Mevlevi-broederschap, zoals de volgelingen van Rumi zich noemen. Immers, het klassieke instrumentarium waarop de draaiende derwisjen (beoefenaren van de spirituele soefi-rotatiedans) worden begeleid met onder meer ney (rietfluit) en qanun (hakkebord) is door hem weliswaar overgenomen, maar waar nodig elektrisch versterkt en/of elektronisch gemanipuleerd. Bovendien breidt hij het traditionele klankbeeld ongegeneerd uit met kolkende grooves en zwierige samples. Tot overmaat van ramp introduceerde Dede vrouwelijke derwisjen, waarmee hij een heilig huisje intrapte. Mira Burke en Tanya Evanson, die tijdens de optredens van Mercan Dede hun draaikunst vertonen, zorgden enkele jaren geleden bij de eerste Turkse tournee van Mercan Dede Secret Tribe nog voor veel opschudding, maar inmiddels zijn ook daar jonge vrouwen aan het draaien geslagen. Door zijn succes op wereldmuziekfestivals en poppodia voelde Akin Alical, zoals Dede eigenlijk heet, zich gesterkt om op de ingeslagen weg verder te gaan. Na zijn internationale doorbraak in 2002 met het spectaculaire album NAR (\"Vuur\") volgden