Jarenlang liet ik de posters en de reclames voor de meest recente Planet of the Apes bioscoopfilms aan me voorbijgaan. Mijn kinderen vroegen de laatste tijd regelmatig of War for the planet of the apes, die vorig jaar in de bioscoop verscheen, een leuke film was. Nee, niks voor jullie, antwoordde ik dan. In filmfragmenten zag ik chimpansees met geweren en andere apenkoppen met een oorlogszuchtige blik in hun groene ogen. Dat leek me niet helemaal opvoedkundig verantwoord cultureel erfgoed. Totdat ik uit verveling tijdens een vliegreis de bewuste film zag. En ik raakte erdoor gefascineerd. Een beetje onderzoek leert dat alles ooit begon in 1963 toen het sciencefictionboek La Planète des singes van de Franse schrijver Pierre Boulle uitkwam. Vijf jaar later volgde een eerste Engelstalige verfilming. De apen zagen er nog tamelijk gekunsteld uit en als kijker krijg je medelijden met de acteur die zwetend en hijgend in dat warme apenpak mocht rondlopen. Dat had hij echt nooit kunnen vermoeden, toen hem als jongetje gevraagd werd wat hij later wilde worden. Menselijke aap De eerste filmreeks en de daaropvolgende tv-serie leverden nogal wat discussie op, eind jaren zestig en begin jaren zeventig. Niet vanwege de kwaliteit van de