Carmel Wroth | 121 november 2009 In 1999 richtten de Palestijns-Amerikaanse -cultuurcriticus Edward Said en de joodse dirigent Daniel Barenboim het West-Eastern Divan Orchestra op, een artistiek en sociaal experiment om iets te doen aan de problemen in het Midden-Oosten. ‘We wilden met een menselijke oplossing komen, omdat er geen politieke oplossing was’, schrijft Barenboim in het pas verschenen boek An Orchestra Beyond Borders, geschreven door Elena Cheah. In het orkest spelen ongeveer negentig klassieke muzikanten in de leeftijd van veertien tot 25 jaar, afkomstig uit Arabische landen, Israël en Europa. De groep komt elke zomer bij elkaar om te repeteren en op te treden in grote steden over de hele wereld. De muzikanten beschrijven in het boek hoe ze door de vriendschappen die ze hierdoor zijn aangegaan, bevrijd worden van patriottische vooroordelen en hun geest en hart worden opengesteld. In 2005 gaf de groep een concert in Ramallah, de administratieve hoofdstad van de Palestijnse Autoriteit. Het was een enorme diplomatieke prestatie om een groep Arabische en Israëlische musici een concert te laten geven op de politiek gespannen Westelijke Jordaan-oever. Voordat ze ook maar een noot hadden gespeeld, kregen de muzikanten al een staande ovatie van tien minuten. Voor de